Sulia snapt de sommen steeds maar niet. Als ik ze samen met haar doe, lukt het wel, maar zodra ze alleen aan de slag gaat, bakt ze er niets van. Hoe komt dat toch, Sulia? Ik strijk haar te lange pony opzij en kijk haar aan. Ze lacht verlegen en haalt haar schouders op. Een paar maanden later komt de schoolarts erachter: Sulia ziet bijna niets. Sommige dingen verzin je niet, die moet je meemaken om erover te kunnen schrijven.
