Waar ik altijd dacht dat er een bibliotheek mee zou gaan als mijn grote vriend Jan gaat hemelen, daar gooit alzheimer roet in het eten. De bibliotheek is hem voorgegaan. De ziekte zette hem ertoe aan er dagelijks drie kliko’s mee te vullen. Honderden boeken over kunst, religie, filosofie, stil-zijn van binnen en in het Nu blijven. Ze hielpen niet; het interne lawaai denderde gewoon door. Totdat de laatste kliko’s zijn geleegd, ik de boeken heb gesorteerd en verdeeld.
‘En wat is nu belangrijk voor jou, Jan? In deze fase?’ vraag ik hem als de klus is geklaard.
‘Dat we hier staan,’ zegt Jan. ‘Voor mij is het klaar. Het voltooide heden.’
Dat laatste zinnetje is de titel van mijn boek geworden.